Miejski Program Przeciwdziałania Przestępczości Młodzieży został uchwalony przez Radę miasta Krakowa w 1999 roku, w reakcji na dużą liczbę zachować aspołecznych i ryzykownych wśród młodzieży oraz niskie poczucie bezpieczeństwa mieszkańców Krakowa. Był jednym z elementów programu „Bezpieczny Kraków". Koncentrował się na redukcji zagrożeń dotyczących określonej grupy wiekowej - ludzi młodych, najbardziej narażonych na negatywny wpływ gwałtownych zmian społecznych,  kulturowych i gospodarczych. W całej Polsce brakowało wówczas rzetelnej diagnozy społecznej, profesjonalistów w dziedzinie rozwiązywania problemów społecznych, ośrodków oferujących wsparcie dzieciom i młodzieży, otwartości na współpracę ze strony instytucji pomocowych. Dominował klimat niskiego zaufania wobec urzędów, a co najważniejsze - zamiast spójnej wizji programów naprawczych realizowano programy doraźnie poprawiające sytuację. W Krakowie była wola działania, kapitał społeczny, otwartość na innowacje i potencjał do wykorzystania. Jak jest dzisiaj?

Po 10 latach funkcjonowania MPPPM sytuacja młodych ludzi w Krakowie nadal wymaga skoordynowanych działań w wielu obszarach. W ramach długofalowego, kompleksowego programu naprawczego wypracowano system „dobrych praktyk", przeprowadzono badania socjologiczne będące podstawą planu pomocy dla konkretnych dzielnic i środowisk (raporty i publikacje), odblokowano kanały informacyjne między instytucjami pomocowymi, zorganizowano wiele szkoleń, warsztatów, konferencji, imprez sportowo-edukacyjnych i kulturalno-edukacyjnych, wzbogacono infrastrukturę miasta (nowe ośrodki i placówki), poprawiono standardy pracy z młodzieżą, uruchomiono nowoczesne programy np. steetworkingu, nawiązano współpracę z innymi miastami w kraju i za granicą. Jednym z wymiernych efektów długofalowych działań jest zmniejszenie liczby uczniów palących papierosy, pijących alkohol i zażywających amfetaminę. Wraz ze skutecznością działań wzrasta ilość partnerów zaangażowanych w rozwój ludzi młodych i prewencję.

Aktualnie Kraków zamieszkuje 87.012 dzieci i młodzieży w wieku szkolnym. W 2008 roku 863 nieletnich popełniło 1.626 przestępstw (na podstawie danych KMP). Z badań prowadzonych w Instytucie Socjologii UJ na zlecenie Pełnomocnika Miasta ds. Młodzieży wynika, że 49 % 15-16-latków przynajmniej raz w życiu się upiło, 20 % gimnazjalistów przynajmniej raz zapaliło marihuanę. Papierosy paliło co najmniej 40 razy (dwie paczki) 19 % uczniów gimnazjum. Z badań zrealizowanych w 2005 roku przez Centrum Profilaktyki i Edukacji Społecznej „PARASOL" wynika, że „na terenie Krakowa funkcjonuje duża i zmienna grupa „dzieci ulicy" podejmująca aktywności o cechach patologicznych". Między tradycyjnymi instytucjami socjalizacyjnymi - rodziną i szkołą - istnieje luka, którą łatwo wypełniają wpływy „ulicy", rozumianej zarówno w sensie realnym, jak i wirtualnym (internet, przestrzeń popkultury i mediów). Duże miasto sprzyja anonimowości i depersonalizacji, zagubieniu się dziecka w tłumie. Jednym z głównych zadań jest znalezienie alternatyw (dotyczy to przestrzeni, czasu wolnego, stylu życiaitd.) dla aktywności młodych ludzi, włączenie ich w lokalną, obywatelską społeczność.

W latach 1999-2008 uruchomiono 32 nowe placówki opiekuńczo-wychowawcze wsparcia dziennego, w tym 11 - specjalistycznych. Obecnie w Krakowie działa 19 placówek opiekuńczych wsparcia dziennego i 14 specjalistycznych. Nie powiodły się próby strukturalnego wzmocnienia roli pedagoga szkolnego, sukcesem było natomiast uaktywnienie samorządów szkolnych i liderów młodzieżowych. Pojawiały się nowe projekty, np. „Dając pieniądze - odbierasz dzieciństwo", który ma zapobiegać żebraniu dzieci. Program „Młody Kraków"  kontynuuje „dobre praktyki" MPPPM i stawia sobie nowe, odważne cele.