Piękny chłopcze, chłopcze młody,

Co tak wdzięcznie się uśmiechasz,

Nie brakuje ci urody

Więc na siebie ciągle zerkasz.

Ty, co prawisz komplementa

Przed obiadem, po obiedzie,

Nie potrzebna ci zachęta

Bo twój wzrok cię ku mnie wiedzie.

Ty pięknisiu, ty strojnisiu,

Co tak ładnie strzelasz oczkiem

Co cieplutkiś jak mój misiu

I miarowym chadzasz kroczkiem.

Wszystkie twoje miłe słówka

I zachęty i powaby

Lecą niby nocą sówka

Tam gdzie wzrok mój czeka rady.

Lecą szybko, lecą celnie,

Bo wprawiony jesteś w boju

Chociaż czasem strzelasz miernie

Nie ponosisz przy tym znoju.

Jak nie jedna turkaweczka

To za chwilę druga wpadnie,

Piękne oczy i usteczka

Te nie tylko ja mam, nie?

Do blondynki, do brunetki,

Rudą nie pogardzisz także

Bo wszak wszystkie te kobietki

Mają nazbyt kruche tarcze.

Zbroja cienka (lub w ogóle),

Jaką panny zwykły nosić

Nieodporna jest na bóle,

A o litość próżno prosić.

Ale po co tak brutalnie?

Zbyt okrutne moje słowa!

Wy bawicie się genialnie,

No bo jutro będzie nowa.

I te same żarty, pląsy

Wyuczone już na pamięć

I te same śmieszne dąsy,

Które mają nas omamić.

Nic nowego już pod niebem

Nie wymyśli twój ród męski

Jak miód miodem a chleb chlebem

Jest zawzięty na panieński.

Ty naukę szybko bierzesz

Z twoich ojców, z twoich dziadów

Jakie słabe są puklerze

I gdzie koniec jest zapędów.

Każda przecież białogłowa

Niepamiętna przestróg matki,

Rada słyszeć gładkie słowa

Nie szukając w nich pułapki.

O ty gadzie! Ty podlecu!

Który czynisz te postępki

Lepiej żebyś skończył w piecu

By ci usechł język giętki.

Żebyś skończył na ulicy

I o pomoc dla się wołał

Na nikogo nie mógł liczyć,

Niż tak marnie postępował.

Ja nie liczę na poprawę

Ma naiwność nie tak wielka

Tylko sobie puklerz sprawię

Żeby równa była walka.

Obojętność i pogarda

Odtąd będą moją bronią

Wnet zobaczysz jaka twarda

Jestem, gdy uderzę dłonią.