Budzę się, mokra poduszka, zaschnięte łzy, dlaczego ten świat musi być taki zły?

Chyba te słowa zbyt dobre nie są, czasem jest zupełnie inny, jak inny?

Zupełnie inny.

Niczym kołdra na łóżko ścielone opada, tak świat ten nasze życie otacza, niczym płaszcz w jesienną noc.

Ciemną i długą, niekiedy mroźną, jak nasze myśli w chwilach słabości.

O życie!

Brak odpowiedzi, nawet echa... niczym pustka bez końca, nawet odległego.

To chyba fantazje albo marzenia, budzę się, mokra poduszka, zaschnięte łzy, myślę sobie znowu... dlaczego ten świat musi być taki zły?

Iluzja, fikcja.

Czym innym mógł być sen we śnie?

Zamykam oczy, okręty czarne po morzu  dryfują.

Skąd się tu wzięło morze? To piraci?

Nie... to myśli złe!

Białych nie widać... niedobrze.

Otwieram oczy jak i okno w pokoju, to nie było sztuczne, na niebie w czasie sztormu wszyscy wojują.

Dlaczego to robią? Kolejne pytanie, które będzie tak długo wisieć.

Wisi jak na szubienicy, co ona tutaj robi? Sędzia prowadzi proces, nad głowami marynarzy.

Widzę, tam stoją czarni! niestety są też biali...

Co się stało jeśli któryś z nich jest szary?

Szary...

Ciemny i matowy, niczym sufit ale jaki?

W celi? Co ja tutaj robię?

To nie więzienie, to życie, lecz dlaczego takie? Gdzie te wszystkie kolory?

Sąd był niesprawiedliwy, myśli są bez charakteru.

To moja wina, teraz mnie czeka areszt, pokuta.

Jednak jeżeli koniec właśnie następuje, to początek mieć swój musi.

Ponoszę winę za coś czego nie zrobiłem.

Wiercę się i płaczę, dlaczego się temu poddałem i ciężkie łańcuchy sam na siebie założyłem.

Teraz już wiem, jakie błędy popełniłem, lecz nic z tym nie zrobię, już nie.

Odczekam do końca wyroku, lecz nie wiem czy on mi coś pomoże.

Budzę się, mokra poduszka, zaschnięte łzy, ale już wiem dlaczego ten świat jest taki zły.

Zdjęcie ze strony: http://www.digart.pl/praca/4899613