W kwietniu miałam okazję odwiedzić jedno z najciekawszych miejsc na świecie. Zwiedziłam położone we Włoszech starożytne Pompeje.

Miasto zbudowano w VII wieku p.n.e. na 40-metrowym stoku utworzonym przez prehistoryczną lawę. W drugiej połowie I wieku Pompejanie musieli poradzić sobie z trzęsieniem ziemi, które poważnie uszkodziło ich domy. Niestety kilkanaście lat później ich wysiłek poszedł na marne, bo znajdujący się niedaleko wulkan, Wezuwiusz przykrył Pompeje warstwą lawy i popiołu. Było to tak nieoczekiwane, że mieszkańcom nie udało się uciec. Zostali więc otruci przez szkodliwe gazy i pokryci gorącą magmą.

OBIADKI „NA MIEŚCIE"

Życie przeciętnego mieszkańca Pompejów było bardzo podobne do naszego. Posiadali oni restauracje, sklepy i świątynie. Sporo czasu spędzali w przestronnych saunach i teatrach, a obiady jedli zawsze „na mieście". Co pewien czas w mieście odbywały się wybory, podczas których kandydaci przedstawiali na murach swoje zalety. Nie mieli oni w zwyczaju pisać, co zrobią, gdy już zostaną wybrani, chwalili się natomiast zaletami swojego charakteru. Męska część populacji mogła korzystać z domów uciech, których było wyjątkowo dużo w mieście. Już w tamtych czasach kobiety malowały się, ale ich kosmetyki zawierały wiele bardzo szkodliwych substancji dla organizmu. Doprowadzało to do tego, że im częściej nakładały makijaż, tym bardziej go potrzebowały. Nie tylko brak odpowiedniej wiedzy o niektórych produktach niszczył zdrowie mieszkańców. Ich kanalizacja była zrobiona z ołowiu, który jest niezwykle toksyczny dla ludzi, a po ulicach płynęły ścieki. To wszystko przyczyniało się do krótkiego życia mieszkańców.

OGRÓD WEWNĄTRZ DOMU

Domy w Pompejach były niemal identyczne jak te w Rzymie. W ścianach znajdowały się małe okienka, które wpuszczały do środka niewiele światła. Mieszkania posiadały atrium, czyli niezadaszone pomieszczenie wewnętrzne, i perystyl, czyli ogród otoczony rzędami wysokich kolumn.
O tym, jak żyli mieszkańcy, dowiedzieliśmy się z licznych malowideł na ścianach, odkrytych przez archeologów. Na początku odkopywania tego miasta myślano, że ludzie zdążyli uciec przed lawą, jednak znaleziono wiele szkieletów na obrzeżach Pompei. Ponieważ magma szybko zastygła, zachowała wewnątrz siebie kształty pogrzebanych ciał. Dzisiaj na wystawach możemy oglądać ich gipsowe odlewy.
Tragiczny wybuch Wezuwiusza 24 sierpnia 79 roku n.e. niespodziewanie przerwał zwyczajny dzień pompejańczyków, zaskoczył ich podczas pracy i wypoczynku. Uciekali w kierunku portu. Z dwudziestu tysięcy mieszkańców zginęły dwa tysiące, a miasto przestało istnieć.
Prace archeologiczne trwają od 1748 roku i jeszcze nie zostało zbadane całe to wspaniałe miasto.