Aktorów rozpoznajemy po głosie, gestach czy postawie. Dla wielu problemem jest to, że kojarzymy ich z najbardziej znanymi postaciami, jakie grali.

Iwill find you and I will kill you" - powiedział charakterystycznym, lekko zachrypniętym, opanowanym, ale stanowczym głosem. Czytając to zdanie, słyszę w mojej głowie Liama Neesona z filmu „Uprowadzona".

Wielu aktorów potrafimy rozpoznać po głosie, gestach czy postawie. Johnny'ego Deppa widzieliśmy tyle razy na ekranie, że bezbłędnie rozpoznamy go nawet w niecodziennej charakteryzacji. Natomiast brązowe nieuporządkowane włosy Roberta Pattinsona sprawiają, że oglądając go w kolejnym filmie, mamy wrażenie, jakbyśmy znów trafili na którąś część „Zmierzchu", choć jego nazwisko niekoniecznie skojarzymy.

DOBRY JAK SAM BÓG

Przez lata pracy i dobór scenariuszy aktorzy sprawili, że mimowolnie kojarzymy ich z konkretnymi zachowaniami. Czarnoskóry mężczyzna, w podeszłym wieku, z charakterystycznymi przebarwieniami na twarzy to Morgan Freeman, który w filmach jest uosobieniem rozsądku. Na ekranie często nosi tytuł doktora, jak w „Mój przyjaciel delfin", „Lucy" i wielu innych. Ciężko jest wyobrazić sobie Freemana jako postać negatywną. Mężczyzna sprawia wrażenie poczciwego, pomocnego i oddanego ideałom, co widać w „Batmanie", gdzie wciela się w rolę przyjaciela głównego bohatera, który ryzykuje utratę pracy dla Bruce'a. Już sam jego wizerunek sprawił, że w „Bruce Wszechmogący" wcielił się w rolę samego Boga. Jest doskonałym przykładem łamania stereotypu, że inteligencja ma związek z kolorem skóry.

NIEWINNA I SKUTECZNA

Każda aktorka w filmach wygląda zjawiskowo. Znamy jedno oblicze pięknej Scarlett Johansson pochodzące z dramatów i komedii. Niewinna blondynka, szukająca miłości, czasami naiwna - tak przedstawia się jej postać w „Kupiliśmy zoo". Jednak aktorka reprezentuje niewielką grupę tych, które potrafią również pokazać połączenie kobiecości z niezależnością, siłą i sprytem. Na ekranie możemy ją poznać jako uwodzicielską, zwracającą uwagę buntowniczkę. Daje kobietom nadzieję, że nie tylko mężczyźni są zdolni do wielkich czynów. W „Avengers" i „Kapitanie Ameryka" walczy na równi z mężczyznami o niezwykłych zdolnościach. W filmie „Lucy", wcześniej zmuszona do przemytu narkotyku nowej generacji, wraca, by wyrównać rachunki. Kolejno pozbywa się odpowiedzialnych za jej tragedie i zachowuje przy tym kobiecą grację.

MŁOT NA BANDYTÓW

Liam Neeson, gwiazda wyświetlanej w kinach „Uprowadzonej 3", najczęściej kojarzy się z cywilnym stróżem prawa. W brutalny sposób traktuje złoczyńców, nie oszczędza także policjantów, którzy wchodzą mu w drogę (choć dla nich, na szczęście, niefortunne spotkanie z bohaterem kończy się jedynie siniakami). Ponadsześćdziesięcioletni już mężczyzna we wszystkich scenach walki wygląda bardzo realistycznie, co zawdzięcza swojej młodzieńczej pasji - boksowi. Po jego występach w serii filmów „Uprowadzona", w których podejmuje się samotnego odbicia żony i córki z rąk porywaczy, chyba nawet najgroźniejszy przestępca nie odważy się zbliżyć do jego rodziny. Nesson w kolejnych filmach ciągle zaskakuje. Nie trudni się jedynie thrillerami, niedawno mogliśmy go zobaczyć w komedii „Milion sposobów, jak zginąć na Zachodzie", w której grał czarny charakter - najgroźniejszego rewolwerowca na Zachodzie. Jest to odskocznia od jego dotychczasowego wizerunku.

POTTER NA WIEKI

Problemem wielu wybitnych aktorów jest doczepiona łatka z imieniem najbardziej znanej postaci, jaką grali. Spotkało to Daniela Radcliffe'a, którego widzowie poznali jako Harry'ego Pottera. Przez całe dzieciństwo był dla nas bohaterskim czarodziejem. Z narysowaną na czole błyskawicą pracował na planie prawie 10 lat. Dla mnie na zawsze pozostanie „chłopcem, który przeżył". Oglądając ostatnio komedię „Słowo na M" z nim w roli głównej, drażniło mnie, że tak nieudolnie próbuje zdobyć miłość. Przecież Harry'emu zawsze wszystko się udaje!
Aktorów poznajemy przede wszystkim dzięki postaciom, w które się wcielają. Jednak to, co widzimy, jest efektem ich pracy i gry aktorskiej. Z ról nie dowiemy się, jakimi osobami są w rzeczywistości. Ocenianie ich przez ich role pozwala nam za to oczekiwać na następne występy z nadzieją, że fabuła wciągnie nas podobnie jak w poprzednich filmach z ich udziałem, a postać przez nich grana przypadnie nam do gustu.