Simo Häyhä, Fiński snajper walczący z Rosjanami podczas Wojny Zimowej. Skrytobójca z wynikiem znacznie wyższym niż pozostali, źródła podają, że zabił ok. 500 żołnierzy z karabinu Mosina -Naganta M28. Co zaskakuje wszystkich, korzystał z celownika muszkowo- szczerbinkowego, na pytanie dlaczego odpowiedział: "W przypadku lunety strzelec musi wyżej podnieść głowę, a co za tym idzie łatwiej go wykryć. Poza tym luneta dawała odblaski i zachodziła mgłą". Jednak momentami sytuacje zmuszały go do używania karabinu maszynowego i walki jak pozostali żołnierze. W ten sposób udało mu się ustrzelić kolejne 200 ofiar.

Skupmy się na jego sposobie walki. Zawsze dobrze schowany,  momentami zakopany w śniegu, w specjalnym, białym kombinezonie, który sprawiał, że był prawie niewidoczny.  Ukrywał się w taki sposób, że Rosjanie musieli przeczesywać cały las w poszukiwaniu go, lecz i tak zawsze im uciekał. Z czasem, żeby nie tracić kolejnych żołnierzy, z dużych odległości bombardowali teren gdzie teoretycznie przebywał snajper,  jak się okazywało były to kolejne działania nie przynoszące skutku. Rosjanie mieli skutecznie obniżane morale, żyli w strachu. Wiedzieli, że śmierć może na nich czekać w każdej chwili, ledwo wystawią głowę zza osłony. Tak więc może nie do końca świadomie, ale Simo wykorzystywał słabą psychikę przeciwnika. Najważniejsze jest chyba, że był strzelcem wyborowym, wolał czekać dłużej i mieć pewność, że dobrze trafi.

Niestety, jak to  bywa, wszystko kiedyś się kończy. Snajper zostaje w końcu postrzelony. Źródła podają, że w szczękę. Lecz zanim padł nieprzytomnie w śnieg, zdążył zabić strzelca, który go trafił. Żołnierza udaje się uratować w szpitalu, lecz w wojnie nie bierze już udziału, a gdy ona się kończy wraca do spokojnego trybu życia myśliwego. Uznawany jest za bohatera narodowego, lecz czy to kogoś dziwi? Chyba każde państwo chciałoby mieć w swojej historii takiego człowieka.