Początki

Jego kariera zaczęła się w knajpach na atlantyckim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych w niewielkim stanie New Jersey. Jako podlotek i syn imigrantów włoskich (był katolikiem) śpiewał i utrzymywał się z tego do dwudziestego roku życia. W roku 1935 trochę się ustatkował, po okresie bardzo silnego buntu i dołączył do grupy The 3 Flashes później znaną z wiadomego powodu jako Frank Sinatra and the 3 Flashes. Rozkwit jego kariery przypadł na ciężkie lata II Wojny Światowej. Jego piosenki i głos były jak promyk w szarej rzeczywistości wojennej. W roku 1935 wystąpił w barwach grupy Hoboken Four zadziwił i zachwycił Edwarda Bowesa, łowcę talentów i jedną z najważniejszych radiowych szych w Stanach lat 30. i 40. Został przez niego zaproszony do jego programu Major Bowes Amateur Hour. Głosami słuchaczy zdobył wtedy 40000 punktów i otrzymał sześciomiesięczny kontrakt na występy w całym USA. W roku 1939 wykonał pierwsze amatorskie nagranie piosenki Our Love, które zostało asygnowane jego nazwiskiem (Sinatra trzymał to nagranie w sekrecie 60 lat). W czerwcu Harry James zatrudnił Sinatrę na roczną umowę za 75 dolarów na tydzień (wystarczało to na dostanie życie). W lipcu nagrał swój pierwszy oficjalny singiel From the Bottom of My Heart. Pod koniec został zaproszony do Chicago przez Tommy’ego Dorsey’a w sprawie zapełnienia luki po niedawnym wokaliście zespołu Jacku Leonardzie.

Nowy kierunek

Od dołączenia do Dorsey’a Sinatra stał się szybko jednym z najsłynniejszych wokalistów USA. Od początku dostawał dobre opinie w prasie oraz radiu. Rozwiązał umowę z poprzednimi współpracownikami i w styczniu 1940 r. odbył swój pierwszy publiczny występ z zespołem w Coronado Theater w mieście Rockford. W roku 1941 dzięki rankingowi najlepszych piosenkarzy w magazynie Down Beat Sinatra zakorzenił się w sercach nastolatek jako ich idol i otworzył muzykę popularną na młodych ludzi. Szybko zgromadził dorobek blisko czterdziestu piosenek i zdobywał najwyższe pozycje na krajowych listach przebojów. Jego kariera przebiegała spokojnie do roku 1942, kiedy to rozeszły się pogłoski o związku Sinatry z mafią. Odszedł z zespołu bez większych niesnasek, ponieważ był niezadowolony z umowy, według której miał odstępować jedną trzecią dochodów Tommy’emu Dorsey’owi. Te związki z mafią zostały dość trafnie zobrazowane w kultowej powieści „Ojciec Chrzestny” Mario Puzo, później zaadaptowanej na potrzeby filmu o tym samym tytule w reżyserii Francisa Forda Coppoli. Frank Sinatra został pierwowzorem postaci Johnny’ego Fontana.

31 grudnia 1942 roku podczas legendarnego otwarcia w Paramount Theater w Nowym Jorku wywołał poruszenie wśród krytyków i fanów. Columbia ponownie wydała wersję poisenki Harry’ego Jamesa i Franka Sinatry All or Nothing at All (nagraną w sierpniu 1939 roku). W oryginalnej wersji nawet nie wspomniano jego nazwiska. Gdy nagranie zostało jeszcze raz wydane w 1943 roku z nazwiskiem Franka Sinatry, umieszczonym w widocznym miejscu, dopiero wtedy singiel osiągnął szczyt listy przebojów i nie schodził z niej przez osiemnaście tygodni. Podczas gdy Stany szykowały się do wojny, Sinatra udał się na miejsce poboru, gdzie jednak, ku uldze wielotysięcznej rzeszy fanów, nie został przyjęty i zakwalifikowany jako niezdolny do służby wojskowej z powodów zdrowotnych. Paradoksalnie chorował na uszkodzenie błony bębenkowej i lekkie zaburzenia psychologiczne. Wiele lat poźniej pojawiły się podejrzenia korupcji, ale nie znaleziono na to dowodów. Jednym z powodów z jakich nie został we wczesnym okresie kariery doceniony w Europie, było to, że w trudnych warunkach wojny, a późniejszej odbudowy, nie dość, że nie służył w wojsku (był z pochodzenia Włochem -członkiem Osi) to bawił się w towarzystwie trunków, przepychu i coraz to nowych, ale zawsze pięknych, kobiet.

fot. http://www.starpulse.com/Music/Sinatra,_Frank/gallery/FRANKSINATRAFC06/