Jacek Piekara od lat tworzy powieści z najwyższej polskiej półki. Ostatnio zachwyciła mnie seria  książek, których akcja dzieje się w lekko zmienionej rzeczywistości średniowiecznych Niemiec. Głównym bohaterem powieści jest przedstawiciel Świętego Oficjum, inkwizytor Mordimer Madderdin. Jest to postać, która choć nie waha się użyćzarówno wymyślnych jak i prostych sposobów zdobywania informacji tudzież tortur, to jest inteligentna, kulturalna i poważana. Inkwizytor zmaga się zarówno ze zwykłymi alchemikami oraz oszustami jak i potężnymi heretyckimi stanami zapalnymi na terenie całej Rzeszy, których nie omieszka wycinać jak tytułowy Bicz Boży czy Młot na czarownice.

Nierzadko bawi przemyśleniami na temat torturowanych, typu: „(…)Żyje gadzina.” oraz opiniami na temat ludzi: „No proszę. Jego Ekscelencja biskup Hez-hezronu interesował się życiem biednego inkwizytora. Grajcie, surmy anielskie!”. Posługuje się także cenionymi  zarówno wśród klas niższych, jak i możnych opiniami: „I tak to było rzucać perły dowcipu przed ryje świń pokroju Hautera. Równie dobrze mógłbym zaproponować Syzyfowi, że razem wepchniemy jego nieszczęsny głaz.” i„Dobro wygrywa tylko wtedy, kiedy ma szczęście, by służyły mu takie sk*******y jak ja.” –  to drugie bardziej w odniesieniu do klas niższych (choć niejednego z tych wyższych by ubawiły).

Dochodząc do pointy. Zachęcam wszystkich miłośników dobrych i przezabawnych ( ja w jednym z rozdziałów śmiałem się siedem razy) książek do zapoznania się z twórczością Jacka Piekary. Gwarantuję,  że po przeczytaniu choć połowy jednej z jego książek o Szacownym Inkwizytorze Świętego Oficjum, będziecie sięgać po następne niczym po kolejne kostki najlepszej szwajcarskiej czekolady.