Sabatina James to z pochodzenia Pakistanka. Jako mała dziewczynka przeprowadziła się do Austrii, gdzie poznała inne życie. Zdolna i ambitna, a jednocześnie maltretowana i gnębiona przez rodziców, zaczęła doceniać zachodni styl życia. Nie chciała jednak odrzucać dotychczasowych wartości. Dążyła jedynie do pogodzenia swoich potrzeb z byciem gorliwą Muzułmanką. Islam jej jednak na to nie pozwolił. Od początku zdawała sobie sprawę, jak ciężko walczyć o własne zdanie, pragnienia i cele wśród wyznawców Koranu. Krewni za wszelką cenę pragnęli narzucić jej styl życia i sposób myślenia. Gdy próbowała buntować się, wpadła w otwarty konflikt z bliskimi. Żądali od niej spełniania wszystkich ich wymagań, niezależnie od tego, czego sama oczekiwała. W końcu potajemnie wydali ją za mąż. Jako żona własnego kuzyna została uwięziona w Pakistanie. Cudem udało się jej wyrwać z piekła. Po długich wahaniach porzuciła rodzinę i przeszła na chrześcijaństwo. Od ojca dostała ultimantum: albo zmieni swoją decyzję w wyznaczonym terminie, albo zginie. Długo ukrywała się przed ludźmi, którzy ją znali, bojąc się realizacji wyroku. Po latach w wzruszający sposób opowiada o swoim życiu pisząc autobiografię. Przedstawia w niej czytelnikom absurdy panujące w Islamie.

Waris Dirie była somalijską koczowniczką, dzieckiem wielodzietnej rodziny. Już we wczesnych latach swojego życia sprzedana została staremu człowiekowi jako jego czwarta żona. Nie mogła się z tym pogodzić. Nocą potajemnie uciekła z osady udając się do babci. Cudem udało się jej przejść przez pustynię. Nie mogła zamieszkać z rodziną, podjęto więc decyzję o wysłaniu jej do Londynu. Dziewczyna ciężko pracowała, żeby przeżyć. Pragnęła zmienić swoje życie, poznała ludzi, którzy chcieli jej w tym pomóc. Przypadkiem trafiła do znanego fotografa, który dostrzegł jej urodę. Dość szybko stała się światowej sławy modelką. Nie dałaby jednak rady bez pomocy. W międzyczasie znalazła zarówno przyjaźń jak i miłość. Żyjąc w społeczeństwie dostrzegła, że zasady panujące w Somalii były zupełnie inne niż tutaj. Zwłaszcza jedna sprawa, dla niej oczywista, okazała się szokująca dla znajomych. Waris wyjawiła bowiem bolesne wspomnienie z dziecinnych lat- jako trzylatka poddana została obrzezaniu i przez całe życie fizycznie cierpiała z tego powodu. Jako pierwsza zdecydowała się mówić o krzywdzie, której ulegają corocznie tysiące kobiet. Została mianowana ambasadorem ONZ w sprawie walki z tym okrutnym procederem. Na podstawie jej przeżyć powstała książka. Niedawno podjęto się jej ekranizacji.

Kobiet z trzeciego świata nikt nie broni, są skazane na uleganie przyjętym zwyczajom. Nie mając możliwości poproszenia o pomoc, cierpią zarówno fizycznie jak i psychicznie. Wiele nie przeżywa zabiegu obrzezania. Mimo, że zwyczaj ten jest w wielu krajach karany, to dziewczynki potajemnie wciąż są kaleczone i zabijane, a o ich zdanie nikt nie pyta.

Są książki które warto przeczytać i filmy, które warto obejrzeć. I sprawy, o których warto mówić.

/Tekst powstał na podstawie książek: „Sabatina” oraz „Kwiat Pustynki”/