Oddajmy się chwili zapomnienia. Podążmy za białym królikiem do magicznego kapelusza, zwiedźmy wzrok przy dziesiątej chusteczce wyciąganej z rękawa i pomyślmy chwilę nad kieliszkiem wina, który się pojawił znikąd... Jedna lampka, druga, trzecia... Gapowaty magik z wielkim nosem będzie próbował nam wmówić, iż ostatnia chwila była jak z opowieści. Opowieści o czarodziejach. Uwierzymy mu? A może to wszystko to czysta iluzja, która ukradkiem zagarnia resztki naszej racjonalności. Damy się zwieść? Może to przedstawienie, które bezczelnie żeruje na naszej nieświadomości. Uwierzymy?

Czasy się zmieniają. Kunsztowna rozrywka i wysublimowane sztuczki sceniczne bawią coraz mniej osób. Furorę robią młodzi, zapaleni artyści, którzy swoją sztuką reprezentują jedynie chaos i bezgraniczną sieczkę. Lecz prawdziwy artysta stoi za sceną. Wchodzi dopiero pod koniec, pokazuje parę sztuczek przed starszą babcią i jej wnuczkiem i wychodzi. I tak w kółko. Czym zawinił światu? Konserwatywnością? Chęcią powielenia starego, dobrego schematu zabawy? Czy może strachem przed młodością?

Tak było od zawsze. Jedni przychodzą i rozśmieszają, inni muszą ustąpić i odejść. Dzisiaj jeszcze ruchoma kukiełka, tak niezwykle podobna do swojego wesołego właściciela, może robić furorę, a jutro już będzie na sklepowej półce dzieląc los pana za karteczką z napisem "free". Ale jest ktoś, kto w to nie wierzy. Jest taka jedna dziewczynka w zniszczonych butach, która zapalczywie wierzy w magię i cuda. Albo chce wierzyć. Marząc o takim cudzie podąża w drogę za podstarzałym magikiem klasy średniej. I choć zaczyna być lepiej i stare trzewiki zmieniają się w śnieżnobiałe szpilki, nie można liczyć na cud.

Już jesteśmy za tym. Magika nie ma. Królik wesoło hasa na łące. Gdzie się podziała dziewczyna? Gdzie się podziała magia? Przemijanie zawsze jest smutne. Coś, co wydawało nam się całkiem powszednie za chwilę może pójść w zapomnienie. Nie warto odpowiadać na pytanie czy to co było wróci. Odpowiedzmy na inne - dlaczego odeszło? Albo nie. Nie odpowiadajmy na nic. Zobaczmy "Iluzjonistę" i uwierzmy.